Hoi allemaal de meeste kennen me wel maar ik ben clint en ik ben 25 jaar ik ken chantal al vrij lang 10 jaar maar  sinds een paar maanden heb ik weer contact met haar en heb ik dus ook meegemaakt dat ze erachter kwam hoe ziek ze was. op deze website hou ik jullie op de hoogte over chan en alle nieuwe ontwikkelingen.

ik ga schrijven over hoe ze deze strijd gaat winnen van kanker en wat we er aan kunnen doen om haar zo goed mogelijk door dit zware process heen kunnen slepen en haar beter te krijgen. want eerlijk is eerlijk op deze ziekte heb je nooit grip.Natuurlijk ga ik ook regelen dat ze zelf af en toe wat schrijft maar op dit moment is ze goed ziek van haar eerste kuur.dus zit dat er voorlopig niet in

Zoals de meeste van jullie weten is chantal al een aardig tijdje ziek, veel last van hoofdpijn en erg opgezette klieren.Omdat ze onlangs is verhuisd heeft ze haar dokters dossier opgehaald in Den Helder. In het dossier stonden een paar verontrustende aantekeningen en is hiermee meteen naar de huisarts in warmenhuizen geweest die haar gelijk doorstuurde naar het vu. Al snel bleek het goed mis te zijn.Chantal heeft het hodgkinglymfoom(een soort van lymfeklier kanker) en is nu in stadium2b en word hiermee behandelt met 4 abvd kuren. Hier is zei donderdag 5 maart mee begonnen. 1 kuur duurt 29 dagen mits alle bloeduitslagen goed en zijn en er geen bezwaren zijn te starten met de volgende kuur begint de 2e op dag 29 van de eerste kuur enzv. Als chan alle kuren goed doorlopen heeft en alles uitslagen zijn positief dan word de plaats waar de kanker gezeten heeft nog preventief bestraald hier zijn er tussen de 13 en 18 voor nodig.Chan was de laatste paar weken zeer positief ingesteld en iedereen had ook veel bewondering voor haar. Een dag voor de grote dag werd ze alleen  super nerveus en belde ze naar mijn werk dat ze het niet kon en niet meer durfde.Ze was op haar werk maar omdat ze al de hele morgen aanhet overgeven was heb ik haar vader gebeld zodat die haar in de loop van de middag thuis kon brengen.S avonds zou ze nog een afspraak hebben maar dat wer natuurlijk niks meer.Het was Donderdag en we gingen rond half 7 rijden(Rick, PE, Von, Chan en Ik)Natuurlijk waren we daar veel te vroeg moesten er pas om half 11 zijn!!! hoelanger het duurde des te kleiner ik haar zag worden.Het was een verschrikkelijk aanzicht maar ze hield zich zo verdomde sterk dat je alleen maar trots kon zijn op haar. eindelijk was het zover we gingen beginnen of naja chantal ging beginnen ze werd op een bed geplaatst met alle "gemakken "voorzien.ze plaatste het infuus en daar kwamen de zakjes dat zijn de avd  3 verschillende soorten medicijnen de b wer in haar bilspier gespoten omdat deze schadelijk voor de aderen is. ze voelde letterlijk het "gif " door haar aderen stromen en ze trok wit weg,last van hartkloppingen en benauwd. Dat wil overigens niet zeggen dat ze dit de hele kuur heeft en alle anderen kuren ook.Het viel me op hoe nuchter haar ouders hierover waren en haar steeds probeerde af te leiden.yvon was 1 brok zenuwen. Opeens vroeg ze even met mij alleen te kunnen zijn iedereen gehoorzaamde netjes en liepn naar de gang misschien even naar buiten...kom eens bij me liggen zei ze ook ik gehoorzaamde haar en ze legde haar hoofd op mijn schouder ze huilde ze was het zat zich groot te houden voor iedereen en de hele tijd haar best te moeten doen  ook al weet ik dat het niet mijn schouder was waar ze eigenlijk naar verlangde ik was daar voor haar en het maakt me geen moer uit hoe ze deze ziekte over wint. 2,5 uur later waren de zakjes leeg nog wat kleine tests en things do at home.ik bracht ze naar huis en ondertussen had ik als verrassing de serre omgetoverd tot een paleisje met dank aan chris,marcus,michiel,manuel,matthias,yoeri en Romana.Met een heerlijk 2 persoonsbed en allemaal kussen en gezelligheid daarbij hebben chris en ik een beamer geregeld zodat ze als ware op bioscoopformaat tv kan kijken en hoeft ze zich ook niet extra in te spannen!eenmaal thuis was chan zo moe dat ze in ons paleis neer plofte en dankbaar was maar vooral dankbaar  dat ze kon liggen zonder moeilijke vragen zonder gedoe gewoon vertrouwd ziek kon zijn met mensen om haar heen die voor haar zorgden en van haar houden. Het verhaal is al weer veel langer dan ik eigenlijk wou...Ik hoop dat jullie het fijn vinden zo op de hoogte gehouden te worden en laten met zijn allen zorgen dat ze beter word.

liefs, Clint